گفتم: میروی؟ 
گفت: آری! 
گفتم: برخواهی گشت؟ 
گفت: نه! 
گفتم: من هم بیایم؟ 
گفت: نه; آنجا که می روم جای دو نفر است نه سه نفر!! 

رویم را برگرداندم.... 

گفت: میروی؟ 
گفتم: آری! 
گفت: برخواهی گشت؟ 
گفتم: نه! 
گفت: من را هم میبری؟ 
گفتم:

نه; آنجا که می روم جای یک نفر است نه دو نفر!! 

من رفتم و او ماند....

و سالیان درازی ست که بر سرمزارم می آید و برایم می گرید! 
زمانه به من آموخت که نه دست دادن نشانه ی رفاقت و نه عاشق بودن ضامن ماندن است!!!